.

- Początek trasy (Pieszyce - parking przy Urzędzie Miejskim) - 300 m n.p.m.
- Najwyższy punkt (Wielka Sowa) - 1.115 m n.p.m.
- Koniec trasy (Pieszyce - parking przy Urzędzie Miejskim) - 300 m n.p.m.
- Stopień trudności - trasa trudna

Trasę rozpoczynamy od parkingu przy Urzędzie Miejskim w Pieszycach.

Na terenie Pieszyc znajduje się wiele zabytków architektury. Do najcenniejszych należą:

- Gotycki kościół Św. Jakuba z prezbiterium z XIV wieku i wieżą z 1525 r. przebudowany w XVIII wieku i na początku XX. Wejście ozdobione gotyckim portalem, a wewnątrz zespół nagrobków renesansowych i barokowych z XVI I XVII wieku.

- Pałac zbudowany w latach 1615-1617 jako renesansowy. W latach 1679 i 1710 został rozbudowany na wspaniałą barokową rezydencję. Pałac otacza park, w którym są resztki fos, murów obronnych i rzeźb. Pieszycki pałac był jednym z najokazalszych na Śląsku. 3 tys. m kw. powierzchni użytkowej, 60 pokoi i piękny park. W XVII w. zwany był Śląskim Wersalem. W okresie II wojny światowej mieścił obóz koncentracyjny dla kobiet. Po wojnie doraźnie remontowany. Jeszcze w latach 70. XX stulecia wykorzystywany na kolonie i obozy. Później stopniowo niszczał i był rozgrabiany. W grudniu 2000 roku stał się prywatną własnością. Obecnie jest odrestaurowywany z zachowaniem wszystkich zasad konserwatorskich.

- Poewangelicki kościół św. Antoniego, wzniesiony ok. 1873 r. Budowla w stylu neogotyckim, na planie krzyża, z obrazami pędzla A. Borna we wnętrzu.

W Rościszowie na uwagę zasługuje:

- Kościół pw. św. Bartłomieja z ok. 1392 r. został przebudowany w wieku XVIII.

- Wyposażenie wnętrza jest dość bogate głównie barokowe m.in. ołtarz główny wykonany ok. 1730 roku. Z tego okresu pochodzi również ambona z malowidłami przedstawiającymi ewangelistów. Wśród rzeźb z XVIII wieku wyróżnić można św. Jana Nepomucena i błogosławionego Jana Sarkandra. Ponadto zachowało się parę obrazów malowanych na szkle, płaskorzeźby Drogi Krzyżowej oraz piaskowcowe płyty nagrobne - epitafia wmurowane w ściany zewnętrzne kościoła

- Ośrodek Wypoczynkowy "Kasztel" - w centrum Rościszowa z XVIII wieku - okazała budowla dwukondygnacyjna na rzucie lekko załamanego prostokąta z usytuowaną pośrodku niską wieżą. Jest to obiekt o wyglądzie barokowo - klasycystycznym, w który w czasie budowy wkomponowano stojący tu wcześniejszy, XVII-wieczny dwór. Pałac w XIX wieku został znacznie przebudowany. Dobudowano wówczas boczne skrzydło i budowle towarzyszące. W latach 70. XX wieku przy przebudowie pałacu na ośrodek wczasowy dokonano wielu zmian konstrukcyjnych, które zatarły większość cech stylowych i detali architektonicznych. Pałac otoczony starym parkiem z ciekawymi okazami starodrzewu.

- Pastorówka (obok domu mieszkalnego nr 73) - która zachowała się z dawnego zespołu kościoła ewangelickiego jest to okazały piętrowy budynek z XVIII wieku przykryty łamanym dachem z oknami w opaskach ze skromnym portalem kamiennym. Kościół wzniesiony został w 1785 r. w 1861 r. dobudowano do niego wieżę. Po 1945 r. nieużytkowany popadł w ruinę i został rozebrany.

- Budynek sanatorium z 1898 r. - Całość ma charakter architektury secesyjnej zdobiona licznymi detalami i elementami nawiązującymi do modnego na przełomie stuleci "stylu kurortowego" m.in: balkoniki, tarasy, werandy, fragmenty konstrukcji ryglowej, kamienne detale. Park sanatoryjny - rozległy park leśny, z fontanną.

Z Rościszowa szlakiem rowerowym czerwonym, a następnie zielonym szlakiem pieszym turystycznym trafiamy do pobliskiego Lasocina odpocząć w pensjonacie "Magda" lub w gospodarstwie agroturystycznym "Cicha Woda".

Następnie krętą drogą asfaltową kierujemy się w górę w stronę Przełęczy Walimskiej. Z drogi asfaltowej zjeżdżamy w drogę polną, w trudny odcinek górski. Podążając czerwonym szlakiem pieszym docieramy do Wielkiej Sowy.

Wielka Sowa (1.115 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Gór Sowich. Góra zbudowana jest ze skał metamorficznych z prekambru. Na szczycie znajduje się wysoka na 25 metrów wieża widokowa, wybudowana w 1906 r. Współcześnie wizerunek wieży jest symbolem Gór Sowich. Na tarasie widokowym można podziwiać panoramy od Śnieżnika po Śnieżkę oraz od Wzgórz Trzebnickich po Broumovské st'ny. Zbocza Wielkiej Sowy są znakomitymi terenami do uprawiania turystyki pieszej i rowerowej oraz narciarstwa zjazdowego i biegowego.

Po obejrzeniu przepięknych widoków z Wielkiej Sowy podążając na południowy - wschód docieramy do Przełęczy Jugowskiej.
Przełęcz Jugowska - rozległa przełęcz na wysokości 805 m n.p.m., na północ od miejscowości Jugów, między wzniesieniami Rymarz (913 m n.p.m.) a Kozią Równią (930 m n.p.m.). Jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w Górach Sowich. Zbocza wokół przełęczy są znakomitymi stokami narciarskimi. W pobliżu Przełęczy działa schronisko "Zygmuntówka" oraz od niedawna pensjonat "Bukowa Chata".

Następnie wspinając się leśnymi duktami docieramy do Kalenicy.

Kalenica (964 m n.p.m.) - szczyt w środkowej części Gór Sowich, trzeci pod względem wysokości - po Wielkiej (1.015 m n.p.m.) i Małej Sowie (972 m n.p.m.). Na szczycie pokrytym rumowiskiem skalnym znajduje się stalowa wieża widokowa, dzięki której można podziwiać panoramę Bielawy, Jugowa i okolic. Została wybudowana w roku 1933.
Ze szczytu Kalenicy zielonym szlakiem zjeżdżamy do drogi asfaltowej, którą kierujemy się w dół do Kamionek.

Prawie całe budownictwo w obrębie wsi Kamionki to murowane domy sprzed drugiej wojny światowej. Na uwagę zasługują zabytki: Hotel "Sowia Dolina" i "Czarny Rycerz"

-historyczne budowle, willa z 1900 roku i kościół filialny pw. Aniołów Stróżów, wzniesiony w latach 1793-1795, należący do pieszyckiej parafii św. Antoniego. Tuż obok niego można zobaczyć historyczny krzyż pokutny. W obrębie wsi znajdują się także relikty dawnego górnictwa srebra i ołowiu: kopalnie Augusta, Anna, Wilhelm, Forelle oraz dawne wyrobiska na górze Błyszcz.

Z Kamionek podążając czerwonym szlakiem rowerowym dojeżdżamy do Pieszyc, skąd rozpoczęliśmy trasę.

- Początek trasy - parking przy Centrum Informacji Turystycznej w Bielawie, ul. Wolności 128 B - 295 m n.p.m.
- Najwyższy punkt (Jodłownik) - 430 m n.p.m.
- Koniec trasy - parking przy Centrum Informacji Turystycznej w Bielawie - 295 m n.p.m.
- Stopień trudności - średni

Trasę rozpoczynamy od parkingu przy Centrum Informacji Turystycznej w Bielawie. Bezpośrednio przy miejscu startu znajdują się krzyż pokutny oraz kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

- Krzyże pokutne - ustawiano je za karę jako pokutę w miejscu popełnienia zbrodni. Na krzyżach widnieją wizerunki przedmiotów którymi została popełniona zbrodnia takimi jak miecz, nóż, topór. Krzyże zostały ustawione w XV wieku. W mieście znajdują się dwa krzyże.

- Neogotycki kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny - pierwsze informacje o kościele pochodzą z roku 1288. Kościół był budowlą jednonawową, w swej przedniej części sklepioną. Wieża została zbudowana w 1519 roku i pokryta blachą miedzianą. Na wieży znajdowały się cztery dzwony oraz zegar. Kościół posiadał pierwotnie trzy ołtarze, ale do XVII w., zachował się tylko główny z figurą Matki Boskiej. Zabytkowym elementem wyposażenia była chrzcielnica wykonana w swej górnej części z drewna, a także drewniana ambona. Ponieważ kościół groził zawaleniem, w roku 1866 został rozebrany. Uroczyste położenie kamienia węgielnego pod nowy kościół, zaprojektowany przez A. Langera z Wrocławia, nastąpiło 14 kwietnia 1868 r., a budowę zakończono 15 listopada 1876 r. Kościół wykonano z czerwonej cegły, ozdabiając go od wschodu wieżą o wysokości 101m - trzecią, co do wielkości w Polsce. Od roku 2008 wieża udostępniona jest dla turystów. Ponadto w Bielawie na uwagę zasługują również:

- Kościół pw. Bożego Ciała - wzniesiony jako kościół ewangelicki o skromnych, barokowych formach w 1743 r. Rozbudowany o smukłą, klasycystyczną wieżę z zegarem nad głównym wejściem od strony północnej w 1843 r. W latach 1878-1880 cały budynek gruntownie przebudowany w stylu neoromańskim. Po całkowitym wysiedleniu ludności niemieckiej zamknięty w roku 1952, a w 1972 r. przekazany parafii katolickiej. Murowany, na planie zbliżonym do krzyża greckiego. Elewacje tynkowane z licznymi, ozdobnymi elementami ceramicznymi. We wnętrzu zachowały się drewniane empory i strop.

- Kościół pw. Świętego Ducha - modernistyczny budynek łączący funkcje kościoła i sierocińca, wzniesiony 1928-1929. Projektantem i wykonawcą budowli był bielawski przedsiębiorca Werler. Świątynia posiada niewielką wieżę z dzwonem. Jest to najmniejszy kościół z trzech istniejących w Bielawie.


- Pałac Sandreckich - budynek wzniesiony w 1598 r. dla braci Wolfa i Henricha Seidlitz von Schönefeld w stylu późnorenesansowym. W końcu lat 30. XVIII uległ pożarowi, wkrótce odbudowany. Przebudowany w 1878 r. Cechy stylistyczne budynku uległy zatarciu, zachował się jednak jego pierwotny, obronny charakter z zamkniętym dziedzińcem i okrągłą basztą. Wielokrotne przebudowy wnętrza budynku i amatorskie działania stylistyczne, doprowadziły ostatecznie do zniszczenia bezcennych ornamentów sal i korytarzy. Obecnie placówka oświatowa.

Wyruszamy z parkingu i kierujemy się w stronę obwodnicy miejskiej. Po dojechaniu do skrzyżowania z ul. Piławskiej i Wodnej kierujemy się w prawo na drogę dla rowerów. Szlak niebieski poprowadzi nas drogą asfaltową do mostku, gdzie skręcimy w prawo. Droga szutrowa wiedzie nas w kierunku Owiesna.
W Owieśnie na uwagę zasługują:

- Zamek rycerski - zbudowany na początku XIV wieku. Budowlę wzniesiono na planie zbliżonym do koła o średnicy 30 m. Zamek posiadał okrągły dziedziniec i kwadratową wieżę, a całość była otoczona kamiennym murem i fosą. Zamek pełnił rolę siedziby rodu aż do 1797 roku, kiedy to miejscowe dobra przeszły na własność rodziny von Seidlitz. Zamek w pierwszej połowie XVII i XVIII wieku został przebudowany na barokową rezydencję. Podwyższono wówczas mury, a wieża została powiększona o ośmioboczną nadbudówkę. Przebudowy te, a także kolejna, przeprowadzona w drugiej połowie XIX wieku, istotnie zmieniły wygląd budowli, zachowując jednak jej pierwotny, obronny układ. Zamek był zamieszkiwany przez von Seidlitzów do II wojny światowej. Odebrany w 1945 r. przez polską administrację, podzielił powojenne losy wielu innych rezydencji dolnośląskiej szlachty. Z dawnego zamku pozostały do dziś jedynie fragmenty ścian z barokowym portalem, nad którym znajduje się medalion z męską i damską głową oraz napisem "Nec Vita Nec Mors Separabit" ("Nic nie oddzieli życia od śmierci").

- Kościół filialny pw. św. Trójcy wybudowany w latach 1581-83, przebudowany w XVIII w. restaurowany w XIX w. Jest to kościół murowany z kamienia, jednonawowy, z wieżą od zachodu, z prezbiterium zakończonym ścianą prostą i nakryty dwuprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. We wnętrzu zachowane barokowe wyposażenie z początków XVIII w., renesansowe epitafium z 1592 r. oraz szereg płyt nagrobnych z XVI i XVII w.

- Ruiny budowli rotundowej - jest okrągłą budowlą o średnicy około 20 m, bez dachu, której dwa mury, zewnętrzny i wewnętrzny, tworzą koncentryczne kręgi. Wysokie ściany podzielone są na dwie kondygnacje i przebite otworami drzwi i okien. Okrągły plac pośrodku budowli przypomina arenę w cyrku, i rzeczywiście pełnił kiedyś podobną rolę. Budowla została wzniesiona około 1600 r. przez tutejszego właściciela ziemskiego. Odbywały się tutaj uroczystości turniejów rycerskich, tzw. "Ringelstehen" - "Stawać w kole". Gdy rycerze wykazywali się zręcznością i odwagą na arenie, damy spoglądały na walkę z górnych pięter, jak z trybun. Ostatni turniej odbył się tu w 1794 r., z okazji ślubu hrabiny Leopoldiny von Seherr-Thoß z hrabią Rzeszy von Schöneich. Ruiny znajdują się przy drodze do Jodłownika obok pałacu w dawnym parku.

Z Owiesna kierujemy się w prawo pod górkę, gdzie szlak doprowadzi nas do wsi Kietlice. Skręcamy w lewo i kierujemy się na Ostroszowice.

We wsi Ostroszowice znajduje się zabytkowy kościół, należący do parafii św. Jadwigi, zbudowany w stylu gotyckim latach 1592-1600, w 1894 r. rozbudowany o prezbiterium. Przed 1945 r. najcenniejszym zabytkiem miejscowości był zespół pałacowy z parkiem i stawem, wzniesiony w l. 1715-1718 dla rodziny von Netz i przebudowany w l. 1861-1863.
Znacjonalizowany po przejęciu przez polską administrację w 1945 r. i systematycznie dewastowany, znajduje się on obecnie w stanie całkowitej ruiny.

Z Ostroszowic kierujemy się w stronę Jodłownika.

W Jodłowniku znajduje się Leśniczówka "Domek Myśliwski". Został on zbudowany w II połowie XIX w i został przetransportowany do Jodłownika z gór. Obecnie mieści się tutaj lokalne centrum kulturalne.

Z Jodłownika kierujemy się w stronę Bielawy. Podążając wzdłuż potoku Bielawica docieramy do parkingu, gdzie rozpoczęła się trasa.

Trasę zaczynamy w Srebrnej Górze.

Położona jest na wysokości od około 400 m n.p.m. do około 600 m n.p.m. (najwyższe wzniesienie - Góra warowna 686 m n.p.m.) w głębokiej, wąskiej dolinie oddzielającej Góry Sowie od Gór Bardzkich, gdzie od początku XVIII wieku wydobywano srebro. Nad Srebrną Górą i Przełęczą Srebrną wznosi się potężna Twierdza Srebrnogórska strzegąca przejście przez przełęcz do Kotliny Kłodzkiej, składająca się z sześciu fortów oraz szeregu leśnych umocnień i bastionów, jeden z najciekawszych obiektów architektury militarnej w Polsce, znacznie większa od twierdzy kłodzkiej, wybudowana przez Fryderyka II po Wojnie siedmioletniej. Jest to największa górska twierdza w Europie.
W 2002 roku powstał tutaj Forteczny Park Kulturowy. Do jego zadań należą wszelkie sprawy związane z ochroną i zagospodarowaniem Twierdzy Srebrnogórskiej oraz otaczających ją. W roku 2004 Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Twierdza zyskała status pomnika historii.
Jak zwiedzać Twierdzę"

DONŻON czynny codziennie: Listopad - marzec od 10:00 do16:00 (zwiedzanie z przewodnikiem po wcześniejszej rezerwacji), Kwiecień - październik od 10:00 do 18:00 Wakacyjne weekendy (lipiec sierpień) od 10:00 do 19:00. Ostatnie przejście z przewodnikiem na godzinę przed zamknięciem. Twierdzę można zwiedzać w towarzystwie żołnierzy z Regimentu Srebrnogórskiego. Regiment ożywią życie na twierdzy i jest swego rodzaju "żywym muzeum", w którym turyści mogą przez osobiste doświadczenie poznawać specyfikę osiemnastowiecznego życia fortecznego (np. strzelając z muszkietu czy armaty). Co roku w czerwcu odbywa się rekonstrukcja historyczna ataku wojsk napoleońskich z 1807r.

IZBA PAMIĄTEK (czynna w godzinach otwarcia twierdzy). Prezentuje zbiór pamiątek związanych z historią twierdzy oraz górnictwa srebra. FPK przez cały rok proponuje: wycieczki dydaktyczne, zwiedzanie z przygodą, imprezy integracyjne, pikniki rodzinne.
Ze Srebrnej Góry kierujemy się szlakiem czerwonym (jest to główny szlak Sudecki, który prowadzi partią grzbietową przez całe Góry Sowie) w kierunku Przełęczy Pod Gołębią, a dalej na przełęcz Pod Szeroką i Przełęcz Woliborską.
Przełęcz Woliborska znajduje się na wysokości 711 m n.p.m.. Jest to przełęcz górska, stanowiąca wyraźne, dość wąskie, płytko wcięte obniżenie o stromych podejściach i łagodniejszych zboczach, wcinające się w gnejsowe podłoże, między wzniesienia Kobylec (766 m n.p.m.) i Zległe (737 m n.p.m.). Otoczenie wokół przełęczy porośnięte jest dolnoreglowym lasem mieszanym, w którego drzewostanie przeważa świerk i buk. Znajduje się tu parking i wiata turystyczna

Po odpoczynku na przełęczy kierujemy się dalej szlakiem czerwonym w kierunku Kalenicy. Jesteśmy na drugim co do wielkości, szczycie Gór Sowich, Kalenicy (964 m n.p.m.). Jest to wybitny szczyt, tworzący z sąsiednią Słoneczną (950 m n.p.m.), najwyższą kulminację środkowej części głównego grzbietu Gór Sowich. Na szczycie znajduje się 20 metrowa stalowa wieża widokowa wybudowana w 1933 roku. Inicjator budowy, Towarzystwo Sowiogórskie, nadało jej imię marszałka Hindenburga, ówczesnego prezydenta Republiki Weimarskiej. Po II wojnie światowej pozostawiona własnemu losowi wieża niszczała, udało się jej jednak dotrwać do renowacji w roku 1991, dzięki czemu turyści mogą cieszyć się dookólną panoramą. Z jednej strony głównego grzbietu Gór Sowich (z pogrążoną w chmurach najwyższą Wielką Sową) leży ziemia dzierżoniowska, z drugiej obniżenie Nowej Rudy. Kalenica to także leśny rezerwat przyrody "Bukowa Kalenica" o powierzchni 26 ha. Przedmiotem ochrony jest pierwotny las bukowy, na grzbiecie rosną skarłowaciałe buki, pomieszane ze świerkami, jaworami tworząc ładny starodrzew.

Z Kalenicy jedziemy dalej czerwonym szlakiem, po drodze mijamy Słoneczne Skałki, szczyt Słonecznej, dalej po grzbiecie Rymarza(913 m n.p.m.), jedziemy ostrym zjazdem dla odważnych, w końcu kamienistą drogą wyjeżdżamy na szutrową, tutaj skręcamy w prawo a po przejechaniu 200 metrów dojeżdżamy do asfaltowej drogi, Jugów - Pieszyce. Jesteśmy na wzniesieniu o nazwie Przełęcz Jugowska (805m n.p.m.). Jest tu duży parking, wiata, węzeł szlaków. Po lewej stronie widoczny drogowskaz do schroniska Zygmuntówka (zbudowane w 1938 roku) i do sąsiadującej poniżej Bukowej Chaty. Jest to odległość około 500m poniżej przełęczy. Kierujemy się więc do jednego ze schronisk. W zimie działają tutaj 2 wyciągi narciarskie.

Kolejny, punktem naszej trasy jest Sokolec. Do Sokolca jedziemy lokalną drogą asfaltową z jednego ze schronisk, które wybraliśmy. To wieś turystyczna. Na terenie miejscowości znajduje się kilka wyciągów narciarskich, gwarantujących jazdę na łatwych i nieco trudniejszych stokach. Miejsce to posiada bogatą ofertę noclegową i jest świetną bazą wypadową na licznie przebiegające tędy szlaki turystyczne: piesze, rowerowe i samochodowe. Malownicze położenie miedzy Wzgórzami Wyrębińskimi, a Górami Sowimi, w obniżeniu doliny Sowiego Potoku, dostrzegli w XIX w. miłośnicy turystyki i w ten sposób Sokolec, stał się popularnym miejscem startu wycieczek na Wielką Sowę. We wsi i jej przysiółkach, powstały gospody i schroniska, a także obiekty sportowe (skocznia narciarska, tory saneczkowe i trasy dla narciarzy). W czasie II wojny światowej mieściło się we wsi komando obozu Gross-Rosen, a jego więźniowie pracowali przy drążeniu sztolni w Gontowej. Dzisiaj miejscowość jest popularnym ośrodkiem narciarskim. Najcenniejszym zabytkiem Sokolca jest kościół św. Marcina z 1786 roku. Z kościoła, który jest ostatnim punktem w Sokolcu jedziemy tą samą drogą lokalną, aż do obowiązkowego punktu trasy, jakim jest odwiedzenie ośrodka wypoczynkowego "Harenda", położonego u podnóża góry Gontowa. Oprócz bazy noclegowej i gastronomicznej ośrodek dysponuje bogatym zapleczem rekreacyjnym. Ośrodek ma własną stadninę tarantów małopolskich (20 koni) i doświadczonych instruktorów prowadzących jazdę na przestronnym padoku lub w terenie, w ośrodku są bryczki i taborowy wóz cygański - organizowane są na nich przejażdżki dla gości. Własnością ośrodka jest także duży zarybiony zalew (1,5 ha), na którym goście wędkują, pływają na wodnych rowerach, kajakach i łódkach. Na zalewie jest również urządzone strzeżone kąpielisko. Nad zalewem znajduje się, mogąca pomieścić 70 osób drewniana gospoda grillowa, a także wędzarnia, w której przygotowywane są wyśmienite wędzone pstrągi. Na terenie ośrodka znajduje się duży strzeżony parking mogący pomieścić 120 samochodów.

Z "Harendy" asfaltową drogą lokalną kierujemy się do Ludwikowic Kłodzkich, gdzie możemy zobaczyć pochodzący z 1708 roku kościół barokowy. W Ludwikowicach wjeżdżamy na drogę nr 381 i kierujemy się w stronę Nowej Rudy gdzie możemy odwiedzić dawną kopalnię węgla wraz z podziemną trasą turystyczną. Jadąc dalej drogą nr 381 przejeżdżamy przez Słupiec i jedziemy w kierunku Bożkowa. Do tej malowniczej wioski musimy zjechać w dół z drogi 381 i dojeżdżając do centrum zobaczymy piękny pałac z XVI wieku wzniesiony przez Hrabiego von Magnis. Czasy świetności już ma on za sobą, ale nadal przyciąga wzrok swoją wielkością i wspaniałą wieżą. Wśród gości, którzy odwiedzili pałac w Bożkowie, byli m.in. późniejszy prezydent USA John Quincy Adams oraz królowie Prus Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern z małżonką Luizą i Fryderyk Wilhelm IV Hohenzollern. Naprzeciw pałacu znajduje się kościół parafialny Parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Bożkowie ufundowany przez Johanna Ernsta von Götzena, wybudowany w latach 1704-1708 w stylu barokowym. Zasadniczą część głównego ołtarza stanowi obraz przedstawiający powitanie św. Piotra i Pawła, przy tabernakulum znajdują się relikwie św. Franciszka Ksawerego i św. Rocha. Z centrum Bożkowa kierujemy ponownie na drogę 381 i skręcając w lewo wracamy do Słupca skąd prowadzi szlak czerwony do Srebrnej Góry. W drodze do Srebrnej Góry przejeżdżamy przez Nową Wieś Kłodzką gdzie znajduje się kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego pierwotnie wzmiankowany w 1486 roku a obecnie barokowy z 1784r. Obiekt restaurowany był w 1844r. i 1961r.

W niedużej odległości od Nowej Wsi Kłodzkiej jest Dzikowiec w którym możemy podziwiać kościół parafialny pw. Św. Marcina wzmiankowany w 1337 r., a obecnie barokowy wzniesiony w 1645r.

Teraz pozostaje nam już tylko powrót do Srebrnej Góry skąd rozpoczęliśmy naszą podróż.

Trasę zaczynamy w Zagórzu Śląskim.

W Zagórzu warto zobaczyć:

- Zamek Grodno - wybudowany został na Górze Choina (450 m n.p.m.). przez Bolka I w XIII wieku. Zwany był także "siedzibą rozbójników". Obecnie zachowały się jedynie ruiny, a wewnątrz znajduje się muzeum, w którym wyeksponowane są dzieje zamku, obrazy olejne z XVIII i XIX w., okazy broni białej i wiele innych. Zbudowany z kamienia, początkowo był największym zamkiem Śląska. Składał się z zamku górnego, do którego później została dobudowana część dolna. W obrębie murów była wysoka wieża obronna, budynki mieszkalne i gospodarcze. W XVI w. kompleks gruntownie rozbudowano. W II połowie XVIII w. opustoszał i stopniowo popadał w ruinę. Od 1823 r. prowadzono nad nim prace konserwatorskie. Obecnie Zamek jest własnością gminy Walim.

- Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego powstał ok. 1500 roku. Jest prostą budowlą ze skromnym zabytkowym wyposażeniem. Wewnątrz znajdują się gotyckie portale i rzeźby oraz późnorenesansowy ołtarz.

- Jezioro Lubachowskie (Bystrzyckie) - jezioro zaporowe, malowniczo położone w dolinie przełomu rzeki Bystrzycy, o powierzchni 0,5 km" i pojemności około 8 mln. m". Powstało po zbudowaniu w latach 1911 - 1914 powyżej Lubachowa na rzece Bystrzycy kamiennej zapory o wysokości 44 m. Zbiornik ma około 3,2 km długości, jego szerokość nie przekracza 480 m (średnio około 300 m).Zapora, zbiornik i okolica stanowią dużą atrakcję turystyczną Gór Sowich.


Rozpoczynamy wędrówkę od niebieskiego szlaku pieszego i nim kierujemy się Michałkowa, Glinno i na Przełęcz Walimską. Na Przełęczy Walimskiej skręcamy w prawo i jedziemy dalej szlakiem pieszym zielonym. Po drodze mijamy Kopalnię Srebra. Kopalnia srebra Sibelroch sięga swoją historią XIV wieku, kiedy to odkryto w tym miejscu pokłady rudy srebra, które jak się później okazało nie były zbyt obszerne przez co w około połowy XVIII wieku kopalnia została opuszczona. Jej długość to ok. 50-60 metrów korytarza z kilkoma niewielkimi poprzecznymi odnogami i kilkoma przodkami.

Jadąc dalej szlakiem zielonym dojeżdżamy do Walimia. W Walimiu obejrzeć możemy:

- Sztolnie Walimskie - jest to kompleks wydrążonych w zboczu góry Ostra, na wysokości ok. 560 m n.p.m. podziemnych korytarzy (temperatura wewnątrz wynosi nie więcej niż 10 st. C) oraz budowli naziemnych.. Od 1943 r. w rejonie Gór Sowich Niemcy prowadzili zakrojone na szeroką skalę i z ogromnym rozmachem prace budowlane pod wspólnym kryptonimem "Riese" ("Olbrzym"). Do dziś tajemnicą jest po co pod koniec II wojny światowej rozpoczęto budowę sześciu podziemnych labiryntów w okolicach Walimia oraz siódmego pod zamkiem Książ. Według planów wszystkie miały być połączone ze sobą korytarzami. Niezwykłość tych obiektów od lat przyciąga w rejon Gór Sowich rzesze badaczy i poszukiwaczy przygód.

- Kościół parafialny św. Barbary z 1548 r. jednonawowy z wydzielonym prezbiterium;, z wieżą dobudowaną w roku 1777, przebudowywany na początku XIX w. oraz ponownie w 1969 r.;

- Kościół pomocniczy pw. św. Jadwigi z 1771 r.

Z centrum Walimia szlakiem czarnym zw. Szlakiem martyrologii jedziemy się w kierunku Podziemny Kompleks "Włodarz" gdzie udostępnione są do zwiedzania niemieckie sztolnie z okresu II wojny światowej - najbardziej tajemnicze obiekty z tamtego okresu. Do zasadniczej części podziemnego kompleksu prowadza trzy wejścia od strony od strony północno-wschodniej i jedno od strony północnej.

Z Kompleksu "Włodarz" dalej szlakiem czarnym jedziemy w kierunku Tajemniczego Podziemnego Miasta "OSÓWKA". W masywie Osówki udostępnione są do zwiedzania obiekty naziemne oraz podziemne sztolnie nazistowskiego projektu "Rise" z okresu II wojny światowej. Do zasadniczej części podziemnego kompleksu prowadzą dwa wejścia od strony południowo-wschodniej. Na zboczach widoczne są pozostałości po kolejce wąskotorowej oraz fundamenty siłowni i baraków więziennych z okresu budowy kompleksu.
Po zwiedzeniu Kompleksu "Osówka" szlakiem żółtym poruszamy się w kierunku Głuszycy. Po przejechaniu odcinka ok. 2km wjeżdżamy drogę nr 381 i jedziemy do centrum Głuszycy. Warto podjechać pod Ruiny Zamku Rogowiec, który zbudowany został XVIII w. na stożkowatym skalistym wzgórzu Rogowiec wznoszącym się 870 m n.p.m. sąsiadującym ze skałkami "Skalne bramy". Do dzisiejszych czasów zachowane relikty książęcego zamku składają się z fragmentów murów obwodowych, nikłych pozostałości po basztach oraz fragmentu cylindrycznej wieży o wysokości ok. 3m.

Wracamy na drogę nr 381, jedziemy do Jugowic i wracamy do Zagórza Śląskiego.

- Początek trasy (Srebrna Góra) - 500 m n.p.m.
- Najwyższy punkt (Wielka Sowa) - 1.115 m n.p.m.
- Koniec trasy (Pieszyce - parking przy Urzędzie Miejskim) - 350 m n.p.m.
- Stopień trudności: bardzo trudny

Trasę rozpoczynamy w centrum Srebrnej Góry

Srebrna Góra to dawna osada górnicza, gdzie kopano kruszec srebrny i wydobywano srebro aż po XVII wiek. Miejscowość posiada zabudowę małomiasteczkową, rozciągniętą wzdłuż stromej doliny. prawa miejskie uzyskała w 1536 r. na mocy przywileju księcia ziębickiego, jednak po przejęciu przez władze polskie w 1945 r. nie została już zakwalifikowana do rzędu miast. Położona jest na wysokości od około 400 m n.p.m. do około 600 m n.p.m. w głębokiej, wąskiej dolinie oddzielającej Góry Sowie od Gór Bardzkich. Nieopodal Srebrnej Góry znajdują się również ślady wybudowanej na początku XX w. trasy sowiogórskiej kolejki zębatej. Najciekawszy jej odcinek biegnie pomiędzy dwoma ogromnymi wiaduktami - zastosowano tam trzecią szynę wspomagającą lokomotywę na trudnych podjazdach. W latach 20. i 30. ubiegłego wieku wskutek wielkiego kryzysu kolejka została zlikwidowana.

Podążając w górę drogą wojewódzką nr 385 przez Małą Przełęcz Srebrną docieramy do Twierdzy Srebrnogórskiej.
Twierdza Srebrnogórska - jest to największa górska twierdza w Europie wybudowana przez Fryderyka II po Wojnie siedmioletniej. Niegdyś strzegła przejścia przez przełęcz do Kotliny Kłodzkiej. Składa się z sześciu fortów oraz szeregu leśnych umocnień i bastionów. Jest to jeden z najciekawszych obiektów architektury militarnej w Polsce, znacznie większa od twierdzy kłodzkiej.

Ze Srebrnej Góry jedziemy niebieskim szlakiem w kierunku Przełęczy Woliborskiej. Wjeżdżamy na wysokość 711 m n.p.m.
Przełęcz Woliborska - położona jest około 3,3 km na północny-wschód od granic miejscowości Wolibórz na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich, po południowo-wschodniej stronie Kalenicy. Jest to przełęcz górska, stanowiąca wyraźne, dość wąskie, płytko wcięte obniżenie o stromych podejściach i łagodniejszych zboczach, wcinające się w gnejsowe podłoże, między wzniesienia Kobylec (766 m n.p.m.) i Zległe (737 m n.p.m.). Otoczenie wokół przełęczy porośnięte jest dolnoreglowym lasem mieszanym, w którego drzewostanie przeważa świerk i buk.

Z Przełęczy Woliborskiej czerwonym szlakiem pieszym wdrapujemy się na Kalenicę. Kalenica (964 m n.p.m.) - szczyt w środkowej części Gór Sowich, trzeci pod względem wysokości - po Wielkiej (1.115 m n.p.m.) i Małej Sowie (972 m n.p.m.). Na szczycie pokrytym rumowiskiem skalnym znajduje się stalowa wieża widokowa, dzięki której można podziwiać panoramę Bielawy, Jugowa i okolic. Została wybudowana w roku 1933.

Następnie szlak czerwony kieruje nas na Przełęcz Jugowską.

Przełęcz Jugowska - rozległa przełęcz na wysokości 805 m n.p.m., na północ od miejscowości Jugów, między wzniesieniami Rymarz (913 m n.p.m.) a Kozią Równią (930 m n.p.m.). Jedno z najchętniej odwiedzanych miejsc w Górach Sowich. Zbocza wokół przełęczy są znakomitymi stokami narciarskimi. W pobliżu Przełęczy działa schronisko "Zygmuntówka" oraz od niedawna pensjonat "Bukowa Chata".

Następnie wspinając się leśnymi duktami po śladzie czerwonego szlaku pieszego docieramy do Wielkiej Sowy.

Wielka Sowa (1.015 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Gór Sowich. Góra zbudowana jest ze skał metamorficznych z prekambru. Na szczycie znajduje się wysoka na 25 metrów kamienna wieża widokowa imienia Otto von Bismarcka, wybudowana w 1906 r. Współcześnie wizerunek wieży jest symbolem Gór Sowich. Na tarasie widokowym można podziwiać panoramy od Śnieżnika po Śnieżkę oraz od Wzgórz Trzebnickich po Broumovské st'ny. Zbocza Wielkiej Sowy są znakomitymi terenami do uprawiania turystyki pieszej i rowerowej oraz narciarstwa zjazdowego i biegowego.

Z Wielkiej Sowy zjeżdżamy żółtym szlakiem pieszym tzw. Drogą Cesarską, wprost do Walimia, mijając po drodze drugi co do wysokości szczyt Gór Sowich tj. Małą Sowę (972 m n.p.m.).

W Walimiu obejrzeć możemy:

- Sztolnie Walimskie - jest to kompleks wydrążonych w zboczu góry Ostra, na wysokości ok. 560 m n.p.m. podziemnych korytarzy (temperatura wewnątrz wynosi nie więcej niż 10 st. C) oraz budowli naziemnych.. Od 1943 r. w rejonie Gór Sowich Niemcy prowadzili zakrojone na szeroką skalę i z ogromnym rozmachem prace budowlane pod wspólnym kryptonimem "Riese" ("Olbrzym"). Do dziś tajemnicą jest po co pod koniec II wojny światowej rozpoczęto budowę sześciu podziemnych labiryntów w okolicach Walimia oraz siódmego pod zamkiem Książ. Według planów wszystkie miały być połączone ze sobą korytarzami. Niezwykłość tych obiektów od lat przyciąga w rejon Gór Sowich rzesze badaczy i poszukiwaczy przygód.

- Kościół parafialny św. Barbary z 1548 r. jednonawowy z wydzielonym prezbiterium;, z wieżą dobudowaną w roku 1777, przebudowywany na początku XIX w. oraz ponownie w 1969 r.;

- Kościół pomocniczy pw. św. Jadwigi z 1771 r.

Z Walimia podążając Szlakiem Martyrologii, przez Jawornik dojedziemy do Jugowic.

We wsi Jugowicach znajdują się:
- Drewniana dzwonnica cmentarna z 1828 r.

- dom z 1828 r. znajdujący się przy ul. Górnej 18

Z Jugowic drogą asfaltową jedziemy w kierunku Zagórza Śląskiego. W Zagórzu warto zobaczyć:
- Zamek Grodno - wybudowany został na Górze Choina (450 m n.p.m.). przez Bolka I w XIII wieku. Zwany był także "siedzibą rozbójników". Obecnie zachowały się jedynie ruiny, a wewnątrz znajduje się muzeum, w którym wyeksponowane są dzieje zamku, obrazy olejne z XVIII i XIX w., okazy broni białej i wiele innych. Zbudowany z kamienia, początkowo był największym zamkiem Śląska. Składał się z zamku górnego, do którego później została dobudowana część dolna. W obrębie murów była wysoka wieża obronna, budynki mieszkalne i gospodarcze. W XVI w. kompleks gruntownie rozbudowano. W II połowie XVIII w. opustoszał i stopniowo popadał w ruinę. Od 1823 r. prowadzono nad nim prace konserwatorskie. Obecnie Zamek jest własnością gminy Walim.

- Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego powstał ok. 1500 roku. Jest prostą budowlą ze skromnym zabytkowym wyposażeniem. Wewnątrz znajdują się gotyckie portale i rzeźby oraz późnorenesansowy ołtarz.

- Jezioro Lubachowskie (Bystrzyckie) - jezioro zaporowe, malowniczo położone w dolinie przełomu rzeki Bystrzycy, o powierzchni 0,5 km" i pojemności około 8 mln. m". Powstało po zbudowaniu w latach 1911 - 1914 powyżej Lubachowa na rzece Bystrzycy kamiennej zapory o wysokości 44 m. Zbiornik ma około 3,2 km długości, jego szerokość nie przekracza 480 m (średnio około 300 m).Zapora, zbiornik i okolica stanowią dużą atrakcję turystyczną Gór Sowich.